follow-verdi-in-brazil.reismee.nl

Mijn eerste ervaringen in Rio

liefste vriendjes en familie!!

Mijn eerste week is voorbijgevlogen!!!!!! Ik kan nog altijd niet geloven dat ik in Rio verblijf en hier nog 15 weken ga verblijven. Ik wil jullie nogmaals bedanken om mij te steunen op alle mogelijke manieren!! Zonder jullie was dit niet mogelijk. Mijn droom is werkelijkheid geworden!! Dank u om mij de kans te geven om mezelf te leren kennen, mijn eigen weg te vinden en mij de kans te geven om dit te kunnen ervaren!!! <3

Ik had het de eerste paar dagen moeilijk om mij aan te passen en mijn routine te vinden, maar het gaat al veel beter! Great things take time!

Ik heb lang gewacht om iets te schrijven omdat ik niet wist hoe ik moest beginnen en wat ik moest vertellen. Ik heb nu zelfs nog moeite om mijn gevoel te verwoorden omdat ik nog veel chaos heb in mijn hoofd. Het leven is zo anders in Rio. Het is alsof mijn hersenen bestaan uit kleine doosjes met rituelen en elke dag ben ik bezig met het reorganiseren van deze doosjes zodat ik mij kan aanpassen aan het leven in Rio.

Op mijn eerste dag was er al sprake van een blokkade in mijn hersenen. Ik was super moe omdat ik niet kon slapen tijdens de nachtvlucht van Frankfurt naar Rio, maar dit hield mij niet tegen om de 9 andere vrijwilligers (7 meisjes en 2 jongens) te leren kennen die ook in hetzelfde huis als mij verblijven en met wie ik mijn kamer deel (kamers van 4 personen). Ik ben samen met 2 vrijwilligsters gaan wandelen in Santa Teresa (Rio). Ze lieten mij genieten van de magnifieke uitzichten! Mijn eerste blaren waren een feit. Ik had de afstand (naar het uitzichtpunt) en de staat van de wegen een beeeeeetje onderschat :p. Het was een pijnlijke wandeling, maar ik heb er veel van geleerd :D . Tijdens de wandeling gaven ze mij ook tips zodat ik mij kon voorbereiden op het leven in Rio. Ze vertelden mij verhalen over de criminaliteit en de toestanden binnen de favelas. Eén meisje werd al van haar gsm beroofd. Ze was één seconde met iets anders bezig op het strand en haar gsm was weg. Het is niet normaal hoe snel het gaat! Een ander meisje was haar tas kwijt en heeft deze nooit meer teruggevonden. In Rio moet je constant op je hoede zijn! Eén milliseconde is al genoeg om alles te verliezen! Ze vertelden mij ook om op te passen tijdens het wandelen op de wegen. De auto's stoppen voor niets of niemand! Ik heb het al zelf mogen ondervinden. Dit deed me denken aan mijn mama's geboortestad Napoli, dus het voelde een beetje vertrouwd aan. De dingen die ze mij vertelden wist ik al, omdat ik wist dat een goede voorbereiding van mijn reis noodzakelijk zou zijn omwille van de criminaliteit in Rio.

Hoewel de wandeling mij compleet had uitgeput, besloot ik om, na de barbecue (omdat een vrijwilliger naar huis vertrok), mee te gaan naar een straatfeestje. Het was blijkbaar een gay-feestje. Het was een an eye opening experience. Overal waar ik keek, waren jongens elkaar aan het kussen :D . 1 blik was al genoeg om naar elkaar toe te gaan en te kussen. Het was best wel hilarisch om te zien. Nobody gave a shit. Iedereen deed zijn eigen ding. Iedereen was super vriendelijk en iedereen zong mee en danste op de beat. Het was echt sick! In België zijn de HOLEBI's niet anders dan in Rio op het vlak van kussen etc., maar toch voelde ik mij op bepaalde momenten ongemakkelijk omdat ik dit niet gewoon was op hun niveau. In België zijn de mensen niet zo open als in Rio. Als je in het openbaar kust met iemand van hetzelfde geslacht ga je sowieso vieze blikken naar je toegeworpen krijgen. In Rio is dit helemaal niet zo!! Ik denk dat 'Live and let live' de motto is van de inwoners van Rio.

Op mijn eerste avond in Rio beschreef ik Rio dus als de seks-stad. Ik overdrijf misschien een beetje, maar trust me, jullie moesten er maar bij zijn! Ik heb er geen foto's van getrokken, omdat ik schrik had dat ze mijn gsm zouden stelen. De volgende keer zal ik zeker foto's nemen!!!!

Op een bepaald moment bewogen de speakers en de mensen volgden de muziek naar Lapa, Lapa is een wijk in Rio De Janeiro en staat bekend om het nachtleven! Ik wist eerst niet wat er gebeurde, omdat ik dit niet gewoon was, maar blijkbaar is dit een ritueel in Rio. In Lapa ging het feestje verder. ondanks mijn barstende koppijn en vermoeidheid bleef ik bij de groep. Ik had niet echt een keuze, want ik wist niet waar we waren en ik had geen sleutels van het huis. Ik ben ergens wel blij dat ik ben gebleven omdat het een ervaring was en ik wou het helemaal niet missen. Het feestje in Lapa kan je een beetje vergelijken met het nachtleven in Gent in de overpoortstraat, maar dan minder marginaal .

In Lapa zag ik veel daklozen en straatverkopers. De armoede is heel zichtbaar. De straatverkopers werden geholpen door hun familie, zelfs hun kinderen werden aan het werk gezet en dit tot in de vroege uurtjes. Onderwijs is geen prioriteit voor de mensen. hoe later het werd, hoe feller mijn hoofdpijn. Dit kwam denk ik ook because of the fact that I had to proces everything I saw on my first day. Het was veel op één avond.

Seks is precies een belangrijk gespreksonderwerp voor iedereen in Rio. De andere vrijwilligers hebben zich precies al volledig aangepast aan het vrijgevochten leven in Rio (op vlak van seks) . Iedereen is continu bezig met seks en zijn/haar appearance. Op het strand valt dit op. Veel vrouwen trainen op het strand met behulp van een personal trainer --> The Brazilian ass is een feit :D!! Heel veel mensen gaan 's morgens, 's middags of 's avond lopen in de hitte of gaan een paar uren per dag fitnessen.

HOLEBI's worden aanvaard en doen hun eigen ding. Rio krijgt daarom bonuspunten van mij en waarschijnlijk ook van alle HOLEBI'S in België!

De vrijwilligers zijn heel vriendelijk en helpen je met alles. Ze weten ook hoe het is om nieuw te zijn en totaal niets te weten. We doen veel samen: bezichtigen, chillen @ home, chillen @ the beach, shoppen, koken etc. Je merkt wel dat de andere vrijwilligers een betere band hebben omdat ze al langer samenleven. Zo'n dingen hebben natuurlijk tijd nodig! Een band creëer je niet zomaar. In het begin is alles oppervlakkig. 'Diepgang' creëer je met de tijd!

Dinsdag begon mijn stage officieel. Ik had veel zenuwen om de kinderen te leren kennen. Ik ken hun taal niet, dus de communicatie zou stroef verlopen. Ik ben blij dat non-verbale communicatie universeel is, dus ik kon mezelf wel uitdrukken op andere manieren . het duurt 40 minuten om mij naar mijn stageplaats te verplaatsen (20 minuten met de bus en nog eens 20 minuten met de metro).

De kinderopvang waar ik werk heeft weinig structuur. De kinderen komen en gaan wanneer ze willen. Natuurlijk zijn er voorwaarden verbonden aan het krijgen van een snack en drankje. Elke dag komen er gemiddeld 10 kinderen. Sommigen knuffelen je, de meesten groeten je op een vriendelijke manier en anderen zeggen niets. Ik denk dat ze moeten wennen aan nieuwe gezichten. Ze zijn het gewoon om in de steek gelaten te worden, dus ze vertrouwen je niet zo snel.

Omdat de verantwoordelijke van de kinderopvang over weinig financiële middelen en materialen beschikt, moeten we creatief zijn tijdens de activiteiten. We gebruiken alles wat we maar kunnen vinden om leuke knutselactiviteiten te verzinnen voor de kinderen. Spullen zoals wc-rollen, flessen, cd's, eierdozen etc. nemen we mee en gebruiken we om er leuke dingen mee te maken.

De mensen die in de favela wonen laten de andere vrijwilligster en mij met rust, omdat ze weten dat we ons bezighouden met hun kinderen. Ze respecteren ons.

Gisteren (op onze vrije dag) zijn we, met de bende, onze tickets gaan kopen voor de carnaval parade in de Sambadrome. Tijdens het wandelen werd er naar ons geroepen en werden we achtervolgd door jongeren. We vielen op als 'toeristen'. Het is echt wel gevaarlijk om in groep te wandelen. Je valt dan op. Het is de bedoeling dat je een low-profile behoudt.

Deze eerste week was dus een moeilijke week omdat ik mij moest aanpassen aan 'Rio De Janeiro' en moest wennen aan het gemis van mijn natuurlijke omgeving. Dit hield mij niet tegen om nieuwe dingen te zien en te doen. Ik begin mij stilletjes aan te passen en mijn routine te vinden. het gaat nu al veel beter.

De komende 4 maanden zullen jullie meer verhalen lezen, foto's en video's te zien krijgen!!

Het kan zijn dat mijn Nederlands op niets trekt, mijn excuses hiervoor. Ik ben hier nog maar een week en ik begin al in het Engels te denken . Na 4 maanden zal mijn Nederlands niet meer zijn wat het moet zijn :p. Mijn verhaal kan chaotisch zijn, omdat mijn gedachten ook chaotisch zijn. Dit is positief! Ik leer super veel bij!!! Getting out of your comfort zone is needed to find your true self!

Hope you guys enjoy my first chaotic story of my life in Rio :D <3

Reacties

Reacties

Antonio en paola

Mooie verhaal , en een beetje gevaarlijk daar? Tussen die wilden daar ???? , grtjs van ons daar xxx

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!